تریادهای باز روی فرت_بورد. حتی یک تغییر جزئی در چیدمان نت ها می تواند تأثیر مهمی در نحوه درک صدای آنها داشته باشد.

ایجاد صداگذاری باز

تریاد های حالت باز، تریاد هایی با محدوده ای بزرگتر از یک اکتاو هستند. متداول ترین راه برای دستیابی به آن، بالا بردن یا پایین آمدن صدای داخلی یک تریاد به یک اکتاو نزدیک است. این روش امکان را برای تنظیم صحیح سه صدا فراهم می کند.

به طور کلی تریادهای باز و صدانویسی باز روش بسیار خوبی هستند. زیرا باعث می شوند صدا متعادل و واضح تر به نظر برسد.

تریادهای باز دیاتونیک

به طور مشابه نحوه تمرین تریاد حالت بسته، می توانیم تمام تریادهای حالت باز را در یک آرایه مورب مرتب کنیم. و یک محدوده سه اکتاوی را پوشش دهیم.

مثال زیر تریادهای دیاتونیک در حالت باز که روی درجه های گام سل ماژور بنا می شوند را در یک آرایه مورب و در یک محدوده سه اکتاوی نشان می دهد:

تمرین تریاد باز به صورت جفت

موسیقی در یک حرکت رو به جلو حرکت می کند. هیچ چیز ثابت نمی ماند. این مد خطی قدردانی ما از یک ترکیب موسیقی را به ما اطلاع می دهد.

به یاد داشته باشید، تمرین تریاد های باز به صورت جفت یک تمرین مفید برای درک چگونگی اتصال هارمونی ها است. همچنین راهی برای مجبور کردن خود به انجام همزمان بیش از یک چیز است.

در حال حاضر، تریاد دیاتونیک را تمرین کنید که پابه آنها عبارتند از:

  • به فاصله یک چهارم/پنجم از هم فاصله دارند – این ها یک نت مشترک دارند
  • به فاصله یک سوم/ششم – این‌ها دو نت مشترک دارند
  • به فاصله یک دوم/هفتم – این ها هیچ نت مشترکی ندارند

تریادهای باز را در سایر گام ها نیز بر اساس آن چیزی که از مطالب و تمرین های قبل یاد گرفتید، تمرین کنید.