ملودی و هارمونی برای گیتاریست ها

 ملودی

یک ملودی، توالی تک نت‌ها است که دارای طرح‌هایی سازمان‌یافته و یا غریزی است. یک ملودی که برای شخصی زیباست ممکن است برای شخص دیگری ناموزون و دور از فهم باشد. درنهایت ملودی در گوش شنونده است. همچون زیبایی در چشم بیننده. تجزیه، تحلیل و بحث درباره ملودی‌ها فقط تا نقطه خاصی امکان‌پذیر است. و بعضی از عوامل ممکن است در شکلشان پیچیده و بغرنج باقی بمانند.

گرایش‌های گام

درجه‌های یک گام دیاتنیک نه‌تنها نقش‌های مختلفی را در داخل جهان کوچک تنالشان بازی می‌کنند، بلکه دارای درجات متفاوتی از ثبات هستند. اگر مثال‌های ۲۱a، b و c را بنوازید نت محسوس به‌طور واضحی خود را نشان می‌دهد. دومینانت و ساب‌دومینانت نت‌هایی نیستند که ملودی میل به سکون و استراحت روی آن‌ها را داشته باشد. اگر زمانی روی آن‌ها مکث شود، فقط میل رفتن به نت دیگر یعنی یک نت ساکن‌تر احساس می‌شود. هیچ نتی ساکن‌تر از نت تنیک نیست و هر سه این نت‌ها (محسوس، دومینانت و سابدومینانت) به‌طور مستقیم میل رفتن به تنیک رادارند. تا یک احساس پایان به دست آید.

پس اصطلاح “بی‌ثبات ” بر نتی در متن الگوی گام با حس ناکامل بودن (ناتمام بودن) دلالت دارد. در قرن گذشته ما از لحاظ پذیرش هر نتی در پایان یک ملودی رشد یافتیم. به شرطی که یک مورد به‌طور کلی متقاعدکننده که ملودی به آن دلیل ساخته‌شده باشد، وجود داشته باشد. در قضاوت ثبات یا بی‌ثباتی، باید سعی کنیم که گوش‌هایمان را پرورش دهیم. تا به‌سادگی به یک پذیرش عمومی در گوش کردن دست‌یابیم.

وقتی یک نت بی‌ثبات است، می‌گوییم که به حل نیاز دارد. و باید در یک نت دیگر که بیشتر پایدار، باثبات و نهایی است حل شود. همین موضوع بعداً به فواصل و آکردها هم اضافه می‌شود. و معنی آن‌ها هم مثل همین بحث خواهد بود.

حل نت محسوس روی تنیک قوی است. فاصله نیم‌ پرده‌ای یک جاذبه قوی اعمال می‌کند. درروشی مشابه ساب‌دومینانت میل به حلی پایین‌رونده روی مدیانت (مثال ۲۱d) دارد. در مد ماژور، دو فاصله نیم‌ پرده‌ای وجود دارد. و ازاین‌رو تمایل به حل را به‌ اجبار تحمیل می‌کند.